Ik maakte het onlangs mee. Een transitie waar ik moeite mee had. Ja, inderdaad, ook ik heb er af en toe last van. Was het een verandering of een transitie? Een verandering is een gebeurtenis. Een transitie is een proces dat je doormaakt in fasen. Je sluit het oude af, laat iets los, ervaart de verandering en je maakt een nieuw begin. En als ik erop terugkijk was het een transitie, geen twijfel over mogelijk…

Iedere week doe ik boodschappen in de supermarkt bij ons om de hoek. Ik zie het als een uitje waarbij ik het nuttige met het aangename combineer. Het nuttige aspect is ervoor zorgen dat onze voorraadkasten weer gevuld zijn. Vooral onze pubers ervaren dit als zeer nuttig. Het aangename van naar de supermarkt gaan, is dat ik daar al mijn sociale contacten onderhoud. Ik kom de buurvrouw tegen, mijn familie, een goede vriendin. Soms zelfs mensen die een training bij mij hebben gevolgd of een coachingstraject. Ik vind het altijd weer leuk om iedereen weer te zien en even bij te praten.

Eindelijk, er gaat iets veranderen!

Een tijdje geleden kondigde ‘mijn supermarkt’ aan dat ze gingen verbouwen. Wat leuk, dacht ik. Eindelijk een verandering in deze winkel, waar ik al meer dan 25 jaar mijn boodschappen doe. Ik houd van veranderingen, van nieuwe dingen. Ik hoorde bovendien dat er meer zelfscan mogelijkheden zouden komen. Ook een innovatie dus. Dat maakt het helemaal aantrekkelijk, dacht ik meteen. Ik vroeg me wel af, wat dit voor gevolgen zou hebben voor mij persoonlijk. Het doel om mijn voorraadkasten aan te vullen, zou ik nog steeds wel bereiken in de nieuwe winkel, was mijn inschatting. Maar het sociale aspect… In hoeverre heb je in zo’n innovatieve winkel nog contact met de kassières bijvoorbeeld? Ik vroeg het mij af, maar ik liet het op me af komen. Mijn nieuwsgierigheid overwon en ik keek uit naar de nieuwe winkel.

Mmmm… deze verandering is groter dan ik dacht

Op 25 september was het zover… De nieuwe supermarkt heropende na 1,5 week verbouwihng. Ik keek ernaar uit, want in die twee weken was ik aangewezen op een andere supermarkt. Dat vond ik vrij onhandig. Dus op die woensdagmiddag begaf ik mij vol verwachting naar de nieuwe supermarkt. Wat een transformatie! Werkelijk alles is anders: de ingang zit nu links in plaats van rechts, de route is met de klok mee in plaats van tegen de klok in, de producten staan allemaal op een totaal andere plaats, de gangen zijn smaller geworden, sommige producten zijn niet meer beschikbaar… Zelfs de karretjes zijn nieuw en anders. En natuurlijk: de zelfscanner! Die woensdagmiddag liep ik in totale verwarring in de supermarkt. Waar staat alles? Hoe werkt die scanner bij zoiets simpels als een komkommer? Hoe kan ik er iets afhalen, als ik het bij nader inzien toch niet wil kopen? Op een gegeven moment liet ik even mijn kar in een hoekje staan, omdat ik snel terug wilde lopen om nog iets te pakken. Wat bleek, iemand anders had mijn karretje per ongeluk meegenomen… Had hij er iets in gestopt, of eruit gehaald, en klopte het dan nog op mijn scanner? Ik voelde totale chaos. En ik was niet de enige. Iedereen liep verward rond. Mensen waren onzeker. Men wilde ‘snel even een boodschapje doen’, maar dat pakte toch even anders uit.

Het dal

Ineens verlangde ik naar mijn oude vertrouwde supermarkt. Het was er zo gezellig, het was handig ingedeeld, ik kende er de weg en ik kon nog even lekker met de kassière kletsen. Het voelde als thuis. Deze nieuwe supermarkt niet, het was onhandig en niet praktisch ingedeeld, dacht ik. Deze verandering is geen verbetering! Kon ik maar terug naar mijn oude supermarkt. Ik zat in de welbekende put… het dal van de transitiecurve…

Heroriëntatie 

Ik ben een doorzetter. Altijd al geweest. Ik zie altijd het positieve, van iedere situatie. Dat is mijn kwaliteit, en die kan ik nu inzetten om zo snel mogelijk aan deze nieuwe supermarkt te wennen. Ik sleep mij hier wel doorheen, dacht ik dus. Het voelt even alsof ik buiten mijn comfortzone treed, maar als ik mijn boodschappen een paar keer bij deze nieuwe supermarkt heb gedaan dan zal ik vast weer mijn oude vertrouwde rondje kunnen maken! Het kost gewoon even tijd om te wennen.

Dus trok ik bewust een kwartiertje extra uit voor mijn boodschappen. Zodat ik de nieuwe indeling van de producten goed in me kon opnemen en alle mogelijke artikelen kon uitproberen met de scanner. Het leek erop dat ik weer in de lift zat! Tja, af en toe had ik een dipje. Want die oude winkel was toch fijner, maar ik richtte mij op de verbeteringen in de winkel en sloeg mij erdoorheen.

Helemaal happy

Het is nu 16 oktober. Inmiddels ben ik al meerdere keren in mijn nieuwe supermarkt geweest. En hoe sta ik ervoor? Ik heb mij inmiddels verbonden aan het nieuwe! Wat een super-markt is het geworden! Ik zie in dat de verandering mij veel heeft opgeleverd. Meer producten, waardoor ik de voorraadkasten nog beter kan vullen. Blije pubers in huis. En het allerbelangrijkste: de scanner bespaart mij zeker een kwartier tijd. En dat kwartier kan ik nu mooi opvullen met…. Extra kletspraatjes met vrienden en bekenden in de supermarkt en op de parkeerplaats!

Zijn jullie bezig met een transitie in de organisatie of het team? Wil jij onderzoeken hoe je door het inzetten van de kwaliteiten van jouw team, de transitie effectief kan laten verlopen? Neem dan hier contact met mij op.